Week 2
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
16 Mei 2011 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Jemig, ik ben alweer 2 weken weg!
Na het genot van eten en drinken in overvloed op Adam’s verjaardag vorige week maandag was het dinsdag weer tijd om te gaan werken. Het weer was slecht dus de kindjes konden niet lekker naar buiten om te rennen en springen en daarom moest ik deze overvloed aan energie opvangen, met andere woorden: mijn energie was ook weg aan het einde van de middag!
Waar de voorbereidingen voor Moederdag allemaal soepeltjes verliepen, zal dit voor Vaderdag een stuk lastiger worden. De juf vertelde me vandaag dat een groot deel van de kindjes geen vader meer heeft. De één is vermoord, de ander heeft een ongeluk gehad en de vader van Gemma heeft afgelopen oud&nieuw zelfmoord gepleegd. Dus we zijn nu al aan het bedenken hoe we dit moeten aanpakken, al heb ik op dit moment eerlijk gezegd geen idee, ik moet nog even bijkomen van de schrik denk ik.
Dinsdagavond zijn we met z’n 6en gaan bowlen, de herkansing van afgelopen donderdag. Helaas bleven mijn prestaties onder de maat en na een heerlijke cocktail bij Cubana zijn we lekker gaan slapen. Woensdag weer vroeg op voor een lange dag, eerst van 8 tot 10 werken en dan meteen naar Waterfront om de boot te pakken naar Robben Island. Op zich is op een bootje zitten met veel wind, regen en kou al niet heel prettig, maar met ieniemienie kater is het echt een hel. Dat dus. Gelukkig kan het altijd erger en het deed me goed te zien dat Lennard naast mij heel erg zijn best deed zijn lunch binnen te houden. Robben Island was interessant, had het me wel anders voorgesteld. Als je aankomt wordt je echt in een bus gedouwd met z’n allen en ik voelde me op en top toerist, met een gids die je vertelt wat je ziet terwijl jij als een zombie kiekjes schiet. We werden het eiland over gereden en aan het einde kregen we de gevangenis te zien, met ook de cel waar Mandela zijn tijd heeft doorgebracht. Om eerlijk te zijn vond ik dit niet bepaald spectaculair, naast Mandela hebben er nog veel meer mensen vast gezeten, en onze gids was één van die mensen. Zijn verhaal was indrukwekkend, net als de rest van de rondleiding. Volgens mij waren Lennard, Juliane en ik de enigen die het doorhadden, want de rest van de bezoekers waren dus die zombies waar ik het net over had. Woensdagavond doodmoe, koud en nat thuis gekomen en dus na wat eten en een warme douche heerlijk op tijd mijn bedje ingekropen.
Donderdag was Moving Day! De school wordt verbouwd, of eigenlijk helemaal gesloopt en dan opnieuw opgebouwd, dus er is voor een tijdelijke school gezorgd. Een hele zooi prachtige witte containers die voor klaslokalen door moeten gaan. Eigenlijk zou het verhuizen al 2 weken geleden gebeuren, maar in Kaapstad hebben ze nooit haast, dus ook niet met geldslurpende projecten. Vandaag was het dan eindelijk zover en om 1 uur mochten we onze spulletjes naar de nieuwe klaslokalen gaan brengen. Dat was één grote chaos waarbij wel een aantal slachtoffertjes zijn gevallen, stoelen op voeten, grote kinderen die kleine kinderen omver duwen, trapjes die over het hoofd worden gezien, posters die voor machtig mooie sneetjes in vingertjes zorgen, je kent het wel. Na twee uur sjouwen slepen en zweten in de zon waren we dan klaar, met het verhuizen tenminste, want het uitpakken kwam vrijdag. Olé!
Donderdagavond was de laatste avond voor Juliane en Veerle, die allebei nog een maand naar Botswana gaan in plaats van direct naar huis. Dan moet je natuurlijk wel een beetje leuk afscheid nemen en dus hebben we met alle vrijwilligers eten gemaakt voor ons gastgezin en onszelf. Oorspronkelijk was het idee dat we ieder van ons eigen land (UK, Duitsland, Italië en Nederland) een typisch gerecht zouden maken, maar de UK-guys haakten op het laatste moment af. Op zich niet erg, want er was eten genoeg en het was heel erg lekker, vooral de Deutsche Apfelstrüdel! Aan het eind van de avond gingen we de stad in, gezellig wat gedronken en om half 6 struikelde ik mijn bedje in, die ik om 7 uur weer moest verlaten. School was niet heel bijzonder, weer een kort dagje van 8 tot 12 en die heb ik eigenlijk wel prima overleefd! Eenmaal thuis was het ook Moving Day, want dat Juliane weg is betekent dat ik haar bed in kan pikken en dus verhuizen van het onderste bed naar het bovenste. Dat is op zich wel heel fijn, gezien het feit dat ik inmiddels al zo vaak mijn hoofd heb gestoten aan dat stomme bed dat ik een bult op mijn voorhoofd heb ter grootte van de Tafelberg! Na de grote bed-wisseltruc ben ik er meteen in gekropen en de rest van de avond heb ik weinig gedaan.
Zaterdag ben ik met mijn huisgenoten weer naar de Biscuit Mill gegaan, lekker eten gekocht en daarna zijn we naar Green Point Stadium geweest. Leek van tevoren hartstikke leuk allemaal, wk-gevoel kwam weer een beetje terug, maar verder was er echt geen reet aan. Dus na de rondleiding maar snel naar Waterfront gegaan, om daar heerlijk in het zonnetje een biertje te drinken.
Zondag ging ik met mijn huisgenootjes naar een internetcafé om voetbal te kijken. Waar we oorspronkelijk begonnen met ons groepje van vijf was het café uiteindelijk vol met Nederlanders en helaas voornamelijk Ajax supporters. Rest is bekend, te pijnlijk om over te praten, nog steeds trots op Twente.
En nu is het maandag en ik…. Lig in bed. Juist ja, koorts, buikpijn, overgeven, alles er op en er aan. Dus vandaag wordt geen bijzondere dag, want ik denk dat ik hier de hele dag zal blijven liggen. Aan de ene kant heel naar, aan de andere kant ook de perfecte gelegenheid om waarbenjij.nu bij te werken!
Wat me deze week weer verbaasde was dat wij volgens mij als kleine kindjes leerden dat je niet moet rennen met een schaar in je hand, niet met vuur spelen en geen vuurwerk oprapen. De kinderen hier leren op school dat je nooit iemands wondje aan mag raken, geen bloed van anderen mag aanraken en geen gebruikte naalden op mag pakken. Miss: “And why?” Kinderen in koor: “Because you will get HIV/AIDS!”. Verder trouwens nog even uitleg voor het misschien een beetje tegenvallende aantal foto’s, de reden daarvoor is dat ik hier niet als toerist ben. Ik kan foto’s maken van het stappen en van de tripjes die ik maak, maar juist de dingen die ik het liefste vast zou leggen moet ik helaas alleen in mijn hoofd opslaan. Omdat ik hier ben als vrijwilliger vind ik/is het ongepast om foto’s te gaan maken van alles wat ik zie. Er zullen vast nog wel een aantal foto’s komen van school, maar de situaties waar ik zelf van schrik zijn ook situaties waarin ik geen foto’s zal maken.
De foto's die ik heb gemaakt staan allemaal op Facebook, het is een openbare map zodat ook de mensen zonder Facebook kunnen checkah! Kijk maar:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.143729695700553.35631.100001905706673&l=8a3c7622e2
Nu moet ik rennen, vind ’t zo lullig om in 't nieuwe meisje d’r schoenen te braken.
xx
Na het genot van eten en drinken in overvloed op Adam’s verjaardag vorige week maandag was het dinsdag weer tijd om te gaan werken. Het weer was slecht dus de kindjes konden niet lekker naar buiten om te rennen en springen en daarom moest ik deze overvloed aan energie opvangen, met andere woorden: mijn energie was ook weg aan het einde van de middag!
Waar de voorbereidingen voor Moederdag allemaal soepeltjes verliepen, zal dit voor Vaderdag een stuk lastiger worden. De juf vertelde me vandaag dat een groot deel van de kindjes geen vader meer heeft. De één is vermoord, de ander heeft een ongeluk gehad en de vader van Gemma heeft afgelopen oud&nieuw zelfmoord gepleegd. Dus we zijn nu al aan het bedenken hoe we dit moeten aanpakken, al heb ik op dit moment eerlijk gezegd geen idee, ik moet nog even bijkomen van de schrik denk ik.
Dinsdagavond zijn we met z’n 6en gaan bowlen, de herkansing van afgelopen donderdag. Helaas bleven mijn prestaties onder de maat en na een heerlijke cocktail bij Cubana zijn we lekker gaan slapen. Woensdag weer vroeg op voor een lange dag, eerst van 8 tot 10 werken en dan meteen naar Waterfront om de boot te pakken naar Robben Island. Op zich is op een bootje zitten met veel wind, regen en kou al niet heel prettig, maar met ieniemienie kater is het echt een hel. Dat dus. Gelukkig kan het altijd erger en het deed me goed te zien dat Lennard naast mij heel erg zijn best deed zijn lunch binnen te houden. Robben Island was interessant, had het me wel anders voorgesteld. Als je aankomt wordt je echt in een bus gedouwd met z’n allen en ik voelde me op en top toerist, met een gids die je vertelt wat je ziet terwijl jij als een zombie kiekjes schiet. We werden het eiland over gereden en aan het einde kregen we de gevangenis te zien, met ook de cel waar Mandela zijn tijd heeft doorgebracht. Om eerlijk te zijn vond ik dit niet bepaald spectaculair, naast Mandela hebben er nog veel meer mensen vast gezeten, en onze gids was één van die mensen. Zijn verhaal was indrukwekkend, net als de rest van de rondleiding. Volgens mij waren Lennard, Juliane en ik de enigen die het doorhadden, want de rest van de bezoekers waren dus die zombies waar ik het net over had. Woensdagavond doodmoe, koud en nat thuis gekomen en dus na wat eten en een warme douche heerlijk op tijd mijn bedje ingekropen.
Donderdag was Moving Day! De school wordt verbouwd, of eigenlijk helemaal gesloopt en dan opnieuw opgebouwd, dus er is voor een tijdelijke school gezorgd. Een hele zooi prachtige witte containers die voor klaslokalen door moeten gaan. Eigenlijk zou het verhuizen al 2 weken geleden gebeuren, maar in Kaapstad hebben ze nooit haast, dus ook niet met geldslurpende projecten. Vandaag was het dan eindelijk zover en om 1 uur mochten we onze spulletjes naar de nieuwe klaslokalen gaan brengen. Dat was één grote chaos waarbij wel een aantal slachtoffertjes zijn gevallen, stoelen op voeten, grote kinderen die kleine kinderen omver duwen, trapjes die over het hoofd worden gezien, posters die voor machtig mooie sneetjes in vingertjes zorgen, je kent het wel. Na twee uur sjouwen slepen en zweten in de zon waren we dan klaar, met het verhuizen tenminste, want het uitpakken kwam vrijdag. Olé!
Donderdagavond was de laatste avond voor Juliane en Veerle, die allebei nog een maand naar Botswana gaan in plaats van direct naar huis. Dan moet je natuurlijk wel een beetje leuk afscheid nemen en dus hebben we met alle vrijwilligers eten gemaakt voor ons gastgezin en onszelf. Oorspronkelijk was het idee dat we ieder van ons eigen land (UK, Duitsland, Italië en Nederland) een typisch gerecht zouden maken, maar de UK-guys haakten op het laatste moment af. Op zich niet erg, want er was eten genoeg en het was heel erg lekker, vooral de Deutsche Apfelstrüdel! Aan het eind van de avond gingen we de stad in, gezellig wat gedronken en om half 6 struikelde ik mijn bedje in, die ik om 7 uur weer moest verlaten. School was niet heel bijzonder, weer een kort dagje van 8 tot 12 en die heb ik eigenlijk wel prima overleefd! Eenmaal thuis was het ook Moving Day, want dat Juliane weg is betekent dat ik haar bed in kan pikken en dus verhuizen van het onderste bed naar het bovenste. Dat is op zich wel heel fijn, gezien het feit dat ik inmiddels al zo vaak mijn hoofd heb gestoten aan dat stomme bed dat ik een bult op mijn voorhoofd heb ter grootte van de Tafelberg! Na de grote bed-wisseltruc ben ik er meteen in gekropen en de rest van de avond heb ik weinig gedaan.
Zaterdag ben ik met mijn huisgenoten weer naar de Biscuit Mill gegaan, lekker eten gekocht en daarna zijn we naar Green Point Stadium geweest. Leek van tevoren hartstikke leuk allemaal, wk-gevoel kwam weer een beetje terug, maar verder was er echt geen reet aan. Dus na de rondleiding maar snel naar Waterfront gegaan, om daar heerlijk in het zonnetje een biertje te drinken.
Zondag ging ik met mijn huisgenootjes naar een internetcafé om voetbal te kijken. Waar we oorspronkelijk begonnen met ons groepje van vijf was het café uiteindelijk vol met Nederlanders en helaas voornamelijk Ajax supporters. Rest is bekend, te pijnlijk om over te praten, nog steeds trots op Twente.
En nu is het maandag en ik…. Lig in bed. Juist ja, koorts, buikpijn, overgeven, alles er op en er aan. Dus vandaag wordt geen bijzondere dag, want ik denk dat ik hier de hele dag zal blijven liggen. Aan de ene kant heel naar, aan de andere kant ook de perfecte gelegenheid om waarbenjij.nu bij te werken!
Wat me deze week weer verbaasde was dat wij volgens mij als kleine kindjes leerden dat je niet moet rennen met een schaar in je hand, niet met vuur spelen en geen vuurwerk oprapen. De kinderen hier leren op school dat je nooit iemands wondje aan mag raken, geen bloed van anderen mag aanraken en geen gebruikte naalden op mag pakken. Miss: “And why?” Kinderen in koor: “Because you will get HIV/AIDS!”. Verder trouwens nog even uitleg voor het misschien een beetje tegenvallende aantal foto’s, de reden daarvoor is dat ik hier niet als toerist ben. Ik kan foto’s maken van het stappen en van de tripjes die ik maak, maar juist de dingen die ik het liefste vast zou leggen moet ik helaas alleen in mijn hoofd opslaan. Omdat ik hier ben als vrijwilliger vind ik/is het ongepast om foto’s te gaan maken van alles wat ik zie. Er zullen vast nog wel een aantal foto’s komen van school, maar de situaties waar ik zelf van schrik zijn ook situaties waarin ik geen foto’s zal maken.
De foto's die ik heb gemaakt staan allemaal op Facebook, het is een openbare map zodat ook de mensen zonder Facebook kunnen checkah! Kijk maar:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.143729695700553.35631.100001905706673&l=8a3c7622e2
Nu moet ik rennen, vind ’t zo lullig om in 't nieuwe meisje d’r schoenen te braken.
xx
-
16 Mei 2011 - 08:59
Lieke:
Jeetje alweer twee weken ja! Wat gaat de tijd snel of niet, voor je het weet sta je weer op schiphol.
Wel balen dat je ziek bent, dat is altijd kut als je niet lekker in je eigen bedje thuis kan liggen (vind ik)... Beterschap! -
16 Mei 2011 - 09:11
Lucie:
Hoi Marieke,bewondering heb ik voor je hoe je de eerste weken met alles om gaat.stoer...
Stop met bowlen haha,en beterschap.
xx lucie -
16 Mei 2011 - 09:13
Ellen:
Weer een indrukwekkend verslag meis. Fijne manier om op de hoogte te blijven. Ga vandaag je spelletjespakket opsturen. Kun je je kindjes misschien een beetje blij maken. -
16 Mei 2011 - 10:06
Sophie:
Hee Mariek,
Lees nuv oor het eerst je blogs echt heel erg ontroerend zit met tranen in mn ogen in de klas! Heel veel geluk daar! xxx -
16 Mei 2011 - 17:03
Kimberly:
Wat gaaf om je verhalen te lezen! Foto's zijn interessant maar niet noodzakelijk, want je schrijft op zo'n manier dat het een beetje lijkt of wij ook in Kaapstad zijn. Beterschap en geniet van de ervaring die je daar opdoet :) xx -
16 Mei 2011 - 18:01
Erik:
Kleine! Ook nog even beterschap via deze weg. Ik ga straks even zorgen dat je beloofde cadeautje klaar is om verzonden te worden.. ;)
Ben trots op je!
x -
16 Mei 2011 - 19:27
Marriet Maat:
Wow wat een heftige eerste twee weken daar in cape town. Heel veel succes en knuffel je kindjes maar veel, dan is iedere dag toch weer een mooie dag.
Veel liefs van Marriet -
19 Mei 2011 - 11:29
Marly:
Indrukwekkend allemaal zeg! Ga zo gelijk even de foto's op je facebook bekijken. Ik ga deze week ook eens even uitzoeken hoelang het duurt om een kaartje naar Zuid-Afrika te sturen, in de hoop dat je dan met je verjaardag op tijd een kaartje ontvangt:P
Beterschap nog!
xxx -
22 Mei 2011 - 12:57
Opa En Oma Lange:
Ook van ons beterschap gewenst,heel
vervelend als je ziek bent in een vreemd
bed. Opa en Oma Lange -
22 Mei 2011 - 13:01
Oma Lange.:
Je oude Oma kon je laatste reisverslag
niet opdiepen.Met behulp van je Pa is het gelukt.Wat
heb je al veel meegemaakt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
