Week 11, best week in South-Africa!

Na 10 weken werken heeft een vrijwilliger volgens de regels recht op 2 weken vrij, dus afgelopen maandag was de eerste dag van mijn vakantie. Samen met Onno, Emily en David ging ik een paar dagen weg, naar Addo Elephant National Park. Maandagochtend om negen uur moesten we op het vliegveld zijn om onze auto op te halen en om iets over negen waren we onderweg. Van Kaapstad naar Port Elizabeth is ongeveer 7 uur rijden, dus de planning was om tegen vier uur in Port Elizabeth te zijn.

Na een aantal uur rijden lagen we voor op schema, dus wist Onno wel een leuk tentje om te lunchen. Ik denk dat de McDonalds waar we uiteindelijk terecht kwamen niet precies was wat hij bedoelde, maar na ruim een uur rondrijden en zoeken was dit nog steeds de enige eetgelegenheid die we hadden gezien. Uiteindelijk kwamen we tegen half zes aan in Port Elizabeth, tijd om een slaapplek te regelen! Navigatiesysteem boehoe, want toen we als bestemming de VVV van Port Elizabeth invoerde stuurde hij ons stiekem de stad uit. Dit niet zo warme welkom in PE deed ons besluiten maar gewoon door te rijden richting Addo en daar een slaapplek te zoeken.
Uit een van de vele foldertjes die we bij de VVV in Kaapstad hadden gekregen hadden we wat nummers geplukt, dus terwijl we richting Addo reden begonnen Emily en David met bellen. Na vijf nummers te hebben gebeld waarbij het resultaat varieerde van ‘verbinding verbroken’ tot ‘een nacht bij ons kost je R600pp’ hadden we nog één nummer over. Het plaatje in de folder was mooi, maar wat we inmiddels wel hadden geleerd is dat je absoluut nooit kunt vertrouwen op de folders.

Na een ietwat moeizaam telefoongesprek hadden we dan toch een slaapplek, voor R100 per nacht en nog geen 25km van het park af. Redelijk optimistisch voerden we het adres in in de navigatie en na 1 minuut was al dat optimisme weg. Navigatie kan niks vinden. Wat?! Ok we komen dus terecht in een of ander onguur tentenkamp midden in de bush?! Na nog een uur rijden en aanwijzingen van de vriendelijke man van het tankstation kwamen we aan bij Avoca. We werden verwelkomt door de vriendelijkste vrouw die we in Zuid-Afrika hebben ontmoet en al snel werd duidelijk dat we toch best wel veel mazzel hadden gehad. Nog voor dat we onze daadwerkelijke slaapplek gingen bekijken vroegen we of er in de buurt ergens misschien een restaurantje zat, aangezien die geweldige lunch bij de grote gele m het enige was wat we die dag hadden gegeten. “WAT? Jullie hebben geen eten mee?! Ohjee.. Eehm.. Tsja.. Nee restaurants zitten hier niet in de buurt.. …….. Weetje wat!? Ik heb nog wat eten over van het feest van gisteren dus dat mogen jullie wel hebben!” Top! Toen nog de brutale vraag gesteld of we misschien een flesje wijn mochten kopen en vijf minuten later waren we, R120 armer en 5 flessen wijn en een bak curry rijker, onderweg naar onze hutten.

In plaats van de grote hut die ons aan de telefoon was beloofd werden we gebracht naar twee kleinere hutjes, omdat de grote nog niet schoongemaakt was. Honderdduizend excuses en omdat ze zich zo schuldig voelden kregen we de twee hutjes voor de prijs van één, wat het totaalbedrag voor 4 personen, 3 nachten, bracht op R900, iets meer dan 90 euro dus. Ga in Nederland met 4 personen op pad met 90 euro en je kan nog niet eens één nacht ergens fatsoenlijk slapen, ga naar Addo, vindt Avoca en je hebt echt een prachtige lodge aan een rivier, kano’s die je gewoon mag gebruiken, een supermooie keuken en nog veel meer.

Behoorlijk onder de indruk van dit wonder, moe van de hele dag in de auto en met een redelijk lege maag (ondanks de curry), begonnen we aan onze wijn. Een halfuur later was Emily kwijt, Onno lag zo’n beetje op de grond en David zat in zijn eentje aan de picknicktafel. Waar ik was? Ik lag knock-out in bed. Geweldige eerste dag, nog 3 te gaan!

Dinsdag stonden we vroeg op om aan onze safari te beginnen. Na een paar minuten rijden kwamen we aan bij het park en na de aanschaf van een verrekijker waren we er helemaal klaar voor. De eerste olifant die we zagen vielen onze mondjes open, ook al was hij zo ver weg en was het bijna onmogelijk om er een foto van te maken. We vervolgden onze reis en zagen zwijnen, kudu’s, schildpadden, buffels, zebra’s en nog veel meer. Toen we bij een van de lookoutpoints even pauze hielden zagen we verderop onderaan de heuvel een groep olifanten staan. Heel even vergat Onno de 40km/h speedlimit en na drie minuten stonden wij onderaan die heuvel. WAUW!

Na deze ontmoeting reden we nog wat verder, maar na een aantal uren alleen maar kudu’s en nog steeds geen leeuw waren we er wel klaar mee en besloten we terug te gaan. Onno drukte het gas weer even goed in, Emily en David vielen in slaap en ik besloot de kaart te bestuderen voor de dag erna. Totdat Onno ineens vol op de rem ging. Ik stond al op het punt te gaan schreeuwen en schelden toen Onno me aantikte en naar voren wees. Daar stonden ongeveer 20 olifanten, recht voor ons, groot en klein, midden op de weg. De olifant is mijn favoriete dier of all time, zo groot en indrukwekkend, ziet er zo lief uit maar is ondertussen levensgevaarlijk. En daar stonden er dus twintig van, recht voor mijn neus. Ontelbaar veel foto’s en filmpjes gemaakt, net als op Lion’s Head wanhopig proberend vast te leggen wat er daar te zien was, maar het gevoel dat je hebt als je in die auto zit is niet vast te leggen en ook eigenlijk niet te beschrijven.

’s Avonds hadden we een vuurtje gemaakt en na een heerlijk diner en marshmallows als toetje doken we allemaal doodmoe ons bedje in. Woensdag deden we hetzelfde als dinsdag, rondrijden in het park en kennis maken met de vele olifanten. Helaas nog steeds geen leeuw, dus ’s avonds gingen we mee met een georganiseerde night drive, in de hoop wat meer te zien. Na een rit van 2 uur kwamen we terug, helaas nog steeds geen leeuw gezien, maar wel een neushoorn! Al moet ik eerlijk zeggen dat als iemand mij had gezegd dat het een zwijn was ik het ook had geloofd, want het was te donker en te ver weg om uit die zwarte vlek echt iets op te maken. Na wederom een lange dag lekker ons bedje ingedoken.

Donderdag zouden we terugrijden naar Kaapstad, maar woensdagavond besloten we onderweg eerst nog te gaan bungeejumpen. Van de hoogste bungeejump van de wereld wel te verstaan. Terwijl ik in de Efteling al ga janken van de “achtbaan” besloot ik toch om het te doen. Video staat op facebook. Te eng, te hoog, blegh! Toch wel een hele gave ervaring en nu loop ik heel trots met een stuk van het bungee touw om mijn arm! Donderdagavond lekker mijn bedje ingekropen, want vrijdag begon mijn Dirty Weekend!

Vrijdagochtend om 9 uur stond ik samen met vier andere vrijwilligers bij Masikhule. Alle materialen waren gekocht en gebracht, tijd voor een plan! Na een paar minuten overleg waren we klaar om te beginnen, maar eerst nog even de ‘before’ foto’s nemen. Halverwege de dag kwamen er meer vrijwilligers om te helpen, heel fijn want er moest veel gebeuren. Tegen vijf uur gingen we naar huis, veel gedaan, nog veel meer te doen op zaterdag!

Zaterdagochtend stonden we weer om negen uur klaar om te beginnen, plaatje van Nijntje uitgeprint voor de muurschildering, snel even een briefing en toen aan de slag. Uiteindelijk naast het renovatie werk ook nog een straathondje opgevangen, gewassen en mee naar huis genomen, die gaan Dan en ik morgen naar de dierenopvang brengen. Vandaag hebben we weer tot vijf uur gewerkt en nu zijn we bijna klaar! Morgen de puntjes op de I zetten en dan is het Dirty Weekend afgelopen en zeker geslaagd! Nog even een herinnering ;) Op dit moment hebben we R4000 (€400) meer uitgegeven dan de R2000 die we krijgen van Projects-Abroad, dus alle giften zijn nog steeds meer dan welkom!

Na morgen heb ik nog tien dagen over in het magische Kaapstad, dus daar ga ik nog even als een malle van genieten!

De foto’s van deze week staan weer allemaal op Facebook, net als het filmpje van mijn bungeejump!

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.163367997070056.42317.100001905706673

http://www.facebook.com/media/set/?set=a.163385303734992.42321.100001905706673

http://www.youtube.com/watch?v=8pg98UkBGCo&feature=share

xx