Ja hoi!

Hoi!

Na een snellerdanhetlicht eerste update heb ik het even zonder internet moeten stellen, maar tadaa hier ben ik alweer! Bij het begin beginnen dan maar.

Na nog een paar uur wachten op Dubai mocht ik dan eindelijk boarden voor mijn tweede vlucht, godzijdank niet zo veel kinderen als op de eerste, wel veel drukker, dus uiteindelijk 9,5 uur stijf op mijn stoel gezeten met als resultaat voeten, enkels en benen als een olifant. Maar goed, klagen is allemaal leuk en aardig maar IK WAS ER! Eindelijk terug en na het ophalen van mijn bagage en het ontlopen van een tassencontrole kon ik op zoek naar Tasneem, die nergens te vinden was. Stressssss! Uiteindelijk maar eerst een stuk gaan lopen, waarna ik Tasneem, Aadam, Mishka en haar baby’tje tegen het lijf liep in de parkeergarage. Gillen, knuffels, kusjes, “oh my word it’s so great to see you, you’ve lost a lot of weight! Mishka do you see how skinny she is? Oh my word!” en toen lekker naar huis. Eenmaal thuis nog meer gillen, knuffels en kusjes, cadeautjes geven, mama knuffelen, ”oh my word you’re skinny! You need to eat more!” Duidelijk dus. Meteen een groot bord eten onder mijn neus gedrukt, uit beleefdheid een paar happen gegeten, me voor gesteld aan de vrijwilligers die er *op dit moment zijn, even met mama gebeld (L) en toen na een fijne warme douche mijn bed in gedoken. Dag 1 in Kaapstad zit erop, ik ben weer thuis en zo voelt het ook echt, als thuiskomen, alsof ik nooit weg ben geweest!

Dag twee begroette mij met een vriendelijke regenbui, zoals dat hoort in de winter in Kaapstad. Tijd om maar eens wat dingen te gaan regelen, als eerst een telefoonabonnement en een bankrekening. Verder heb ik deze dag gebruikt om nog wat bij te komen, mijn tas uit te pakken en meer zulke dingen. ’s Avonds afgesproken met Marly, gezellig maar raar! Mijn lieve vriendinnetje waarmee ik normaal wat ging drinken bij ‘t Pleintje als ik in Hengeloo was, is nu ineens hier! Om maar meteen goed te beginnen had ik twee huisgenootjes meegenomen en gingen we naar Club 31, WOW dat uitzicht is nog steeds belachelijk mooi! Helaas is dit echt onmogelijk vast te leggen op een foto, dus voor degene die nieuwsgierig is, DAN MOET JE MAAR NAAR CAPE TOWN KOMEN! In de club meteen een nieuwe vriend gemaakt, altijd handig als straks het échte leven begint.

Zaterdag rustig aan gedaan, lekker gekletst met mijn mama en toen richting mijn foodheaven gegaan, the Biscuit Mill! Omnomnomnom wat een heerlijke dingen allemaal, voor iemand die slecht is in keuzes maken best lastig, maar uiteindelijk heb ik me in kunnen houden en het bij een vers sapje gehouden. Na een rondje langs al het eten, de ontdekking dat het Nederlandse kraampje weg is en een praatje met mijn nieuwe vriend van de avond ervoor, weer richting huis gegaan en de rest van de dag weinig uitgevoerd. Dekentje, knuffel, sudoku, fijn!

Zondag gingen we met alle vrijwilligers uit mijn huis naar Mzoli’s, een grote braai in een township waar je het beste vlees ooit kunt eten. Mijn Amerikaanse huisgenootje vond het net iets té gezellig dus helaas moesten we vroegtijdig naar huis om haar in bed te leggen, ze voelde zich behoorlijk schuldig de volgende dag, al helemaal toen ze hoorde dat ze de hele auto ondergekotst had.

Zondagavond was Henri’s laatste avond, dus zaten we gezellig met z’n allen in de tuin, helaas had de avond wel een minder leuk einde. We zaten rustig wat te drinken en te kletsen toen Soraya, onze oudste zus, binnen kwam rennen. Helemaal overstuur, huilend, hyperventilerend en niet in staat om te praten. Pas later op de avond hoorden we wat er precies was gebeurd.

Een van de vrijwilligers uit een ander huis was bij ons op bezoek geweest en Soraya zou hem even thuis brengen. Onderweg stopte ze bij de shop om brood en melk te kopen voor de volgende dag. Zij en die vrijwilliger stapten uit de auto, liepen naar de shop en zagen al snel dat er iets mis was, er lag een lichaam op de grond met een grote plas bloed, verderop zagen ze nog iemand liggen. Zo snel mogelijk draaiden ze zich om om terug te lopen naar de auto, maar helaas was het al te laat en met een pistool tegen hun hoofd gedrukt moesten ze al hun spullen geven.

De rest van de avond stond het hele huis op stelten, iedereen behoorlijk onder de indruk van het verhaal, al helemaal omdat wij zelf regelmatig naar deze shop gaan aangezien hij vlak bij ons huis is. De hele avond klonken loeiende sirenes en er hing overal een vreemde sfeer. Samen met Henri ben ik bij Tasneem (zusje) gebleven tot iedereen weer veilig terug was van het politiebureau en ze rustig kon gaan slapen, maar tegen die tijd was het al zo laat/vroeg dat slapen niet zo zinvol meer was, aangezien ik maandag naar het Building Project zou gaan. Al met al een vreemde avond, waarvan ook ik behoorlijk ben geschrokken, want dit is toch de buurt waar ik de komende maanden/jaren/whatever door ga brengen, oppassen dus maar!

Maandagochtend ben ik naar het Building Project in Lavender Hill geweest, heerlijk om iedereen weer terug te zien! Een ontzettend warm welkom, zelfs een aantal van de kindjes herkende me nog! Het project zelf is in twee jaar ontzettend ver opgeschoten, het gebouw waar ik aan mee heb gewerkt is behoorlijk groot en de smerige zandvlakte achter het gebouw is in inmiddels een prachtige speeltuin voor de kinderen. ’s Middags vast wat rondgereden op zoek naar een auto, nog niets gevonden maar wel een idee wat het gaat worden en waar ik moet zoeken.

Vandaag ging de zoektocht verder, ik zou om zeven uur vanochtend opgehaald worden, dat werd uiteindelijk twaalf uur, oh how I love South Africa! Gelukkig scheen de zon, dus ik zat lekker voor het huis, gefascineerd de drukte om me heen te aanschouwen. Nadat ik eindelijk werd opgehaald hebben we de hele middag rondgereden, ik denk dat ik nu bijna alle kanten van Cape Town wel heb gezien, om allerlei auto’s te bekijken, helaas waren de meesten nogal kutkakenzo dus we hadden de hoop al bijna opgegeven, toen we nog een advertentie zagen en besloten die als laatste nog even te gaan bekijken. Dat is een goede keus gebleken want dat is hem geworden! Donderdag wordt mijn nieuwe schatje thuisgebracht, ik ga er een echte flowerpowerpimpmobiel van maken, zin in!

Dat was het wel zo’n beetje, de komende dagen staat er weinig op de planning, voornamelijk chillen en wennen en chillen. Zondag naar een vrouwengevangenis hier ongeveer anderhalf uur vandaan, kan ik meteen mijn autootje gebruiken!

Erg lang verhaal, sorry daarvoor, geprobeerd het in te korten, maar mijn tweede naam is Langdradig, dus dat lukte niet echt.

Dag allemaal, tot snel!

Liefs,

Marieke