HALLO!

Dag één en nu al genoeg avonturen voor een heel verhaal! Na een afscheid met de nodige tranen (bedankt papa, mama, Elske, Marit en Ivo, ik ben geloof ik uitgedroogd) gaat het dan eindelijk gebeuren, terug naar Cape Town. Ik heb er zo lang naar uit gekeken, de nachtjes afgeteld en alles voorbereid en ineens sta ik achter de douane, moederziel alleen, ik kan het uitzwaaicomité nog zien staan, maar weet dat zij mij niet meer zien. Ok, en nu?! Ik ben een grote meid, ik kan dit, laat ik maar eens naar mijn gate gaan lopen. Gelukkig is dit zo gebeurd, kan ik vrijwel meteen boarden en zit ik uiteindelijk in het vliegtuig richting Dubai. De vlucht was lachengierenbrullendikkepretvandiedingen, vijf huilende kinderen rondom mij, ikzelf misschien nog wel harder aan het huilen dan zij, een nietmeerprettig-gestoorde smetvrees meneer naast mij, technische storing met als gevolg geen beeldschermen of licht, feest compleet!

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het even niet meer zag zitten, veel te veel tijd om na te denken en ineens vond ik het allemaal toch niet meer zo leuk. Waarom doe ik dit eigenlijk? Ik had toch een prima leventje in Nederland? Moet ik nou echt zo nodig die avontuurlijke stoere Marieke zijn die gewoon haar vrienden en familie achterlaat om voor een hongerloontje te gaan werken in een land waar ze bijna niemand kent? Om een lang verhaal kort te maken, JA dat moet ik echt zo nodig! Al heeft het wel 6,5 uur geduurd voor ik tot deze conclusie kwam. Tijdens de hele vlucht stond ik niet meer achter mijn eigen plan, ik had zelfs al bedacht op Dubai snel een ticket terug naar Nederland te boeken. Maar toennnnnnnnn…..

Nog geen vijf minuten in Dubai en ik heb mezelf per ongeluk al uitgehuwelijkt aan een kleine behaarde man met vlotte babbel en zeven kamelen. Oeps! Dat was niet de bedoeling, nee dankje ik hoef echt geen visum, je hoeft mijn vlucht niet om te boeken, mensen hallo? Iemand? Wil iemand me redden? Yes, mijn lichtelijk paniekerige blik heeft gewerkt en ik word gered door twee jongens van mijn leeftijd, man taait af, ons gesprek begint. Na eerst nog in het Engels te hebben gevraagd waar de rokersruimte is, ontdekken we al vrij snel dat we gewoon Nederlands kunnen praten en uiteraard ben je dan meteen beste vrienden! Eerst maar eens die sigaret, hoi we komen uit Eindhoven, wc is ook geen slecht idee, hoi ik kom uit Utrecht (Hengelooooo durfde ik niet te zeggen), uiteindelijk heb ik toch een uur of twee met mijn nieuwe vrienden doorgebracht, een fijn koud biertje gedronken en nog wat peukjes gerookt. Helaas moesten zij met hun volgende vlucht naar Tokio en bleef ik weer alleen achter. Maar dat is niet erg, dat is wat ik wilde, DIT is wat ik wilde, met wildvreemden aan de praat raken en dan weer door wildvreemden gered worden, gewoon eens iets anders!

Inmiddels zit ik al een aantal uur op Dubai, doelloos rondslenteren, peuken roken, het vliegveld verkennen, been there done that. Nu nog even een dutje tot ik mag boarden, hopelijk verloopt vlucht twee wat prettiger en dan gaan we écht beginnen! Voor nu, ajuu!

Liefs,

Marieke